მომავალი თაობის ჟურნალისტები : მარიამ ბაზაძე;
ხანდახან მგონია ბედნიერება ცრურწმენაა, რომელსაც ან ვღებულობთ ან
ვუშვებთ (სამყარო რომელიც უნდა შევქმნა არის ჩემთვის ასეთი) მანჩოს
კიდევ ერთი უმშვენიერესი და ულამაზესი ლექცია, რომელიც სამყაროში
განვითარებული მოვლენების გამო დისტანციურად გვიტარდება. არ გეგონოთ
ეს დასაწყისი შესავალი ეს ის ბედნიერებაა რომელშიც ამ თემაზე უნდა
ვისაუბრო, ბევრი სახის შეიძლება იყოს ბედნიერება მაგ: ბედნიერება
რომელსაც ოჯახის წევრები გვანიჭებენ ან თუნდაც მეგობრები და საერთოდ
საყვარელი ადამიანები, ეს ბედნიერება ყველასთვის ცნობილია, მაგრამ
ინკოგნიტოს ბედნიერება მხოლოდ ინკოგნიტოელებისთვისაა ცნობილი. ალბათ
გიკვირთ,როგორი შეიძლება იყოს ინკოგნიტური ბედნიერება, პასუხი ძალიან
მარტივია ეს ისეთი ბედნიერებაა რომელსაც სხვა ბედნიერებისავით ვერ
ავღწერთ. აქ ვსაუბრობთ ისეთ თემებზე რომელიც გვაინტერესებს, აქ მხოლოდ
ჟურნალისტიკას არ ვსწავლობთ, აქ ვსწავლობთ მეგობრობას,
მსჯელობას,სითბოს და ისეთ რაღაცეებს რისი გადმოცემაც უბრალოდ
შეუძლებელია, აქ არის ჩვენი კიდევ ერთი ოჯახი,სადაც მხიარულების მეტი
არაფერია. არსებობს სიყვარულის ის ნაპერწკალი რომელსაც ვერასდროს ვერ
ჩავაქრობთ და არსებობს ის ბედნიერება რომელიც მუდმივია. ეს არის
ადგილი სადაც საკუთარ თავს გაიცნობ და აქ არიან ადამიანები რომელიც
მთელი ცხოვრების მანძილზე გემახსოვრება, ეს არის ადგილი სადაც
მიხვდები რომ შენ შეუძლებელს შეძლებ. და კითხვაზე პასუხი, ბედნიერება
არსებობს?
ალბათ უკვე თქვენთვისაც ნათლად ჩანს პასუხი, კი არსებობს მაგრამ ის
ბევრი სახისაა, მთავარია ვაკონტროლოთ და არ დავკარგოთ ის.