მომავალი თაობის ჟურნალისტები : მარიამ ქოიავა;
ყველა ნამდვილი პროფესიონალი ჟურნალისტი, მწერალი, პოეტი თუ რეჟისორი
ვინც თავის საქმეს "ჩუმად აკეთებს", ისტორიაში რჩება მაგრამ ფართო
საზოგადოებამდე ნაკლებად მიდის ან "ვერ მიდის!" იმიტომ კი არა რომ
ღონისძიების დონე ან თემა არაა შესაფერისი, უბრალოდ ასეთი ადამიანები
საყვარელ საქმეს ჩუმად, ყვირილის გარეშე აკეთებენ და შემდეგ არ
იწყებენ თავის მობეზრებას აი ნახეთ მე რა გავაკეთე, ნახეთ მე როგორი
"მაგარი" ვარ, მომანიჭეთ "წოდება", მომეცით "პრიზი", "დიპლომი",
"სიგელი", აი როგორი "კარგი" ვარ, "დამიკარით ტაში", "მითხარით
მადლობა" , "შემაქეთ" და ა.შ.... მე ამ სიტყვებს ხალხის იმ კატეგორიას
ვუძღვნი ვინც თავის გასაკეთებელს სხვის დასანახავად არ აკეთებს! იმ
ადამიანებს ვინც ქართულ კულტურას ემსახურებიან და ქართულ-ებრაული
ურთიერთობის განმტკიცებას საკუთარი დროის, ნიჭის, ენერგიის, ცოდნის
საშუალებით აკეთებს და ამაზე ყოველ კუთხეში არ ყვირის! ასეთი რამის
კეთება კი მხოლოდ სიყვარულს შეუძლია! ეს გულიდან წამოსული ნამდვილი
სიყვარული და სითბოა რომელსაც დრო ვერ ჩრდილავს! პირიქით, რაც წლები
გადის ეს სიყვარული და მეგობრობა უფრო მეტად ძლიერდება! მე მინდა ერთი
სიუჟეტი შემოგთავაზოთ რომელიც სულ ცოტა ხნის წინ თბილისში და ქუთაისში
ჩატარდა! ეს იყო ქუთაისელი ჟურნალისტის ლია ხარაბაძის მოგონებებზე და
ჩანაწერებზე შექმნილი წიგნის "ომის დღიურების" პრეზენტაცია! წიგნის
სპონსორი ჩემი და მანანა არონაშვილი გახლავთ, ღონისძიე ის
სულისჩამდგმელი კი მანანა არონაშვილთან ერთად ინტერნეტ ტელევიზია
"ინკოგნიტოს" დამაარსებელი და ხელმძღვანელი მანანა გაბრიჭიძე
გეგეჭკორი და მისი სტუდენტები- მომავალი ჟურნალისტები. ბევრს არ
გავაგრძელებ მაგრამ მე მინდა ჩემი დის მიერ მრავალი განხორციელებული
პროექტებიდან დღეს მხოლოდ ამ ღონისძიებაზე ვისაუბრო და გაგაცნოთ. ისე
კი მანანას კულტურის სფეროში მოღვაწეობის არქივი საკმაოდ დიდია. ის
მოიცავს საქართველოს სხვადასხვა თოჯინების თეატრებში მის მიერ
დაწერილი პიესების დადგმას, წერილების, რეცენზიების თუ მისი ლექსების
დაბეჭდვას, "ინკოგნიტოს" ახალგაზრდა ჟურნალისტებთან ერთად მსოფლიოს
სხვადასხვა კუთხეში გადაღებულ რამოდენიმე პროექტში მონაწილეობას და
ა.შ... ორი "მანჩოს" მეგობრობა ეს უკვე ცალკე თემაა, დღეს კი ამით
მინდა ვიამაყო და "ბევრ დაუნახავებს" დავანახო ის რისი დანახვაც არ
სურთ!!! ნუთუ ფულის გარეშე მეგობრობა, მოფერება, დახმარება, გვერდში
დგომა, ორი ერის მეგობრული ურთიერთობა არ შეიძლება? შეიძლება და თანაც
როგორ! შეიძლება და ეს მეგობრობა უფრო ძლიერია, უფრო ნამდვილია რადგან
ის ფულზე არ იყიდება!!!
დიდი მადლობა ყველას ვინც ამ ღონისძიებაში თავის წვლილი შეიტანა!
მიყვარხართ!