მომავალი თაობის ჟურნალისტები : ნინი პაქსაშვილი;
დიდი გზის ერთ-ერთ მარშრუტზე მდებარეობს და მნიშვნელოვანი
სავაჭრო/სატრანზიტო ცენტრის პოზიცია უჭირავს რუსეთის ჩრდილო
კავკასიას, თურქეთსა და ტრანსკავკასიის სომხეთისა და აზერბაიჯანის
რესპუბლიკების გადაკვეთაზე სტრატეგიული მდებარეობით. არც თუ ისე დიდი
ხნის წინ თბილისი იყო გახმაურებული ვარდების რევოლუციის ეპიცენტრი,
რომელიც ქალაქის თავისუფლების მოედანსა და მის შემოგარენში მოხდა 2003
წლის საპარლამენტო არჩევნების შედეგების გაყალბების გამო და რომელსაც
შედეგად იმდროინდელი საქართველოს პრეზიდენტის ედუარდ შევარდნაძის
გადადგომა მოჰყვა. 1917 წლის რუსეთის რევოლუციის შემდეგ ქალაქი
ამიერკავკასიის დროებითი მთავრობის ადგილსამყოფელი იყო, რომელმაც 1918
წლის გაზაფხულზე ამიერკავკასიის ფედერაცია დააარსა დედაქალაქით
თბილისში. სწორედ აქ, კავკასიის მეფისნაცვლის სასახლეში, გამოცხადდა
სამი ამიერკავკასიის ქვეყნის — საქართველოს, აზერბაიჯანისა და
სომხეთის — დამოუკიდებლობა 1918 წლის 26-28 მაისს. მას შემდეგ თბილისი
საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის დედაქალაქის ფუნქციას ასრულებდა
1921 წლის 25 თებერვლამდე. 1918 და 1919 წელს ერთმანეთს ჩაენაცვლა აქ
გერმანიისა და ბრიტანეთის სამხედრო შტატები. ეროვნული მთავრობის ქვეშ
თბილისი პირველი კავკასიური საუნივერსიტეტო ქალაქი გახდა 1918 წელს
თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის დაარსების შემდეგ — ოცნება,
რომელიც დიდი ხნის განმავლობაში განუხორციელებელი დარჩა იმპერიული
რუსეთის მმართველობის პერიოდში. 1921 წლის 25 თებერვალს ბოლშევიკების
წითელი არმიის მე-11 ქვედანაყოფი თბილისში შემოიჭრა მის შემოგარენთან
მწვავე ბრძოლების შემდეგ და საბჭოთა მმართველობა გამოაცხადა. საბჭოთა
კავშირის დაშლის შემდეგ თბილისმა მნიშვნელოვანი არასტაბილურობისა და
მღელვარების პერიოდი გადაიტანა. 1991 წლის დეკემბერსა და 1992 წლის
იანვრის მოკლე სამოქალაქო ომის პერიოდში ქალაქის ცენტრის
მნიშვნელოვანი ნაწილი დაინგრა და დაზიანდა. რამდენიმე წელი ქალაქი
სხვადასხვა მაფიოზური კლანებისა და არალეგალური მეწარმეების
კონფრონტაციის ადგილი იყო. ედუარდ შევარდნაძის მმართველობის პერიოდში
(1993—2003) კრიმინალმა და კორუფციამ საზოგადოების თითქმის ყველა ფენა
და საქმიანობის სფერო მოიცვა. უმუშევრობის მკვეთრი ზრდის გამო ქალაქის
მოსახლეობის დიდი ნაწილი უკიდურესი სიღარიბის ზღვარზე აღმოჩნდა.
ცხოვრება იმდენად გაუსაძლისი გახდა, რომ 2003 წლის ნოემბერში
მოსახლეობის დიდი ნაწილი პროტესტის ნიშნად ქუჩებში გამოვიდა.
მღელვარების ტალღამ, რომელიც დღეს ვარდების რევოლუციის სახელით არის
ცნობილი, კულმინაციას საპარლამენტო არჩევნების შემდეგ მიაღწია
კენჭისყრის შედეგების გაყალბების გამო, რაც საბოლოოდ შევარდნაძის
მთავრობის გადაყენებით დასრულდა.
2003 წლიდან ქალაქში შედარებითი სტაბილურობა და ეკონომიკური ზრდა
შეიმჩნევა, შემცირდა კრიმინალი, თუმცა კვლავ მწვავედ დგას სიღარიბისა
და დასაქმების პრობლემა.